Çok isteyince olmuyormuş
Hayatta hiç birseyi çok fazla istememek gerektigini gördüm geçtigimiz günlerde. Hani derler ya dokuz ayin çarsambasi bir araya gelirmis. Ne çarsambaymis =)
Çok sevinmistim yaz okulu bittikten sonra biraz kafa dinleyip is basvurulari yapacaktim. O sirada çok uzun zamandir bekledigim Dünya Basketbol Sampiyonasi'ni seyredecektim. Hatta o kadar hazirdim ki Dünya Sampiyonasina. Top 16 maçlarinin oldugu 2. gün için bir biletim, Çeyrek Final'e Türkiye çiktigi taktirde bilet almami saglayabilecek bir de opsiyonlu biletim bulunuyordu.
Ancak, babamin rahatsizlanmasi sonucu ne o biletleri olan maçlara gidebildim ne istedigim gibi maçlari seyredebildim. Hatta tarihi yari final maçinin bile son 30 saniye disindaki 2. yarisini seyredemedim.
Bununla beraber çok büyük bir istegi olan babam referandumun gerçeklesecegi 12 Eylül için uzun zamandir gece yarilarina kadar seyrettigi tartisma programlariyla hazirlaniyordu. Hatta, o seçimde tatilde olanlar yada farkli sebeplerden dolayi oy vermeyeceklere o kadar kiziyordu ki memleketin kaderini degistirebilecek bir günde oy kullanmadiklari için. Verecegi oyu hiç bir maddi deger karsisinda degistirmeyecegini gururla anlatiyordu.
Ancak olmadi, ikimizin de çok istedigi seyler. Babam rahatsizlanip belli bir süre hastanede kalinca ne o çok istedigi referandumda oyunu kullanabildi, ne ben çok istedigim Dünya Basketbol Sampiyonasi'ni seyredebildim.
Herhalde olaylari akisina birakip, çok büyük isteklerde bulunmadan tevekkül demek en dogrusu olsa gerek...
PS: Cümle içinde tevekkülü kullandım =)
Böyle zamanlarda olacağı varmış demekten başka birşey gelmiyor insanın elinden...Bazen tevekkül etmek,en sağlıklısı oluyor.